یاد ِ آفتاب باش...
صبح به صبح تن ِ خسته ی زمین را گرم خواهد کرد و بعد سال ها ، ناگهان یک روز صبح ، همه ی ما ، همه ی همه ی ما...
وقتی هنوز خمار و نعشه ی خنکای سحر هستیم ،
پی می بریم که سوخته ایم...