دل تازه فهمیده هوایی ِ تو شدن یعنی چه... از همین شب هایی که بوی فاصله می دهند و اصلا یاد هم نمی آورند که این فاصله چه قدر کوتاه است .
می دانی نازنین؟؟؟
اصلا فاصله کوتاه و بلند ندارد . وقتی به او می رسی ، به همویی که منتظرش بوده ای ، تمام واژه ها و طول و عرض جغرافیایی و انسانی معنایشان را برایت از دست می دهند .وقتی به او می رسی ، فاصله برایت می شود از ساعت 7 و 25 دقیقه که او می رود تا 11 و 28 دقیقه که او زنگ ِ در را فشار می دهد . فاصله برایت می شود از همین لحظه ای که می دانی ، قرار است یک هفته او را نبینی تا وقتی او را دوباره می بینی ، می شود از لحظه ی بستن ِ در به قصد ِ تهیه ی بلیط رفتن و نداشتن ِ نای ِ رفتن و هق هق در آغوشش تا لحظه ی بازگشت و پیاده شدن و دوباره از خنده اش مست شدن ، می شود از هول و اضطراب ِ شبی که می دانی بعد از این شب یک هفته  می شود که می آید و می رود و تو باید خیالش را در آغوش بگیری تا شبی که دوباره ریتم آشنای نفس هایش را کنارت می شنوی...
کلا فاصله افتضاح ترین شکل ِ ممکن کلمه و معنی را دارد .
این کثافت را تمام ِ روزهای گذشته ی دور از تو می شناختم ، ولی حالا بعد ِ همه ی این روزهای نزدیکم به تو حسش می کنم...
من از فاصله بیزارم.
فاصله ای که اضطراب ِ چشم هایت به من می گوید نرو ولی اعتماد ِ دست هایت ، روانه ی راهم می کند.

شنبه شب ِ 10 فروردین