آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد..

کل بار مبارزه برای ایران ، یک تنه روی دوش این بانوست.

پیش پای نسرین ستوده ، من به شخصه از عجزم خجالت می کشم.

مادرانه

برگشت به من گفت :

«مامان ، تو ماهی ، من شِرشِره...»

با این سن کمش اولین تشبیه احساسی عمرش رو به کار برد و این گونه ، روزم رو‌ ساخت.

عاشقتم گردِ کوچولوی من.

*پسرم به ستاره میگه شرشره :-)

دارم روی این جمله کار می کنم : 

«من این بار را به دست خدا می سپارم و خود را آزاد می کنم .»

میتونم بگم تو موقعیت های چالش برانگیز و استرس زا  ، اثرگذار و نتیجه بخشه و تا حدود ِ خوبی میتونه محدودیت های ذهنی رو کنترل کنه‌و در ذهن ِ انسان فضای باز ایجاد کنه.

افکار نصفه نیمه و کارهای نیمه کاره ات را در آغوش بگیر.