بعضی وقت ها...این انتظار ، مثل ِ حس ِ گذاشتن کف ِ پا در بسترِ گرم ِ شن های ساحلی می ماند . گرم . داغ . لذت بخش . همین طور که کم کم جلو می روی بدنت با آب آشنا می شود . خنکای ملایم ِ آب را حس می کنی . لمس می کنی . از آن مهم تر ، می چشی . درک می کنی . موج های ظریف و کوچک روی سطح پایت بالا می روند و شن ها سر می خورند بین انگشت هایت و قلقلکت می دهند . دوست داری بیشتر در آب فرو بروی و توجهی نکنی دامن ِ سفیدی که تا روی زانویت را پوشانده تر می شود . بروی جلوتر و بگذاری آب از زانویت بالا برود و برسد به دامنت . از آن هم بالاتر...جلوتر...و جلوتر...بگذاری آب تا کمرت برسد و موج ها سینه هایت را خیس کنند و نوک ِ موهای بلند رهایت را که توی این هوای شرجی مجعد شده اند . مویت مرطوب می شود و چشم هایت برمی گردد به سمت ساحل و بازیگوشانه لبخندهای شور می نشیند روی لب هات به سمت ِ جایی که باید کسی باشد...
کسی که چشم به تو داشته باشد...کسی که رویاهای تین ایجری تو را نقاشی می کند . مدادهایت را می تراشد و می گذارد به نقش ها رنگ بزنی و هر جا که رنگ هایت سدهای خطوط را می شکنند برایت پاکشان می کند . فرصت ِ رنگ آمیزی دوباره . وگرنه می گوید همین طوری قشنگ تر است . اصلا آوانگاردی هست برای خودش . برایت جعبه ها و روبان های رنگی ِ بزرگ و کوچک می خرد و می دهد خاطره هایت را تویشان نگه داری...آنهایی که تویش خاطره های غمگینت را بسته ای ، با روبان ِ سیاه علامت می گذارد و وقتی خوابی ، می برد می گذاردشان توی راهرو... یکی بیاید و ببردشان .
وقتی دستت را می کشی روی یک جعبه ی موسیقی ، برایت کوکش می کند و با تو مثل گهواره آرام آرام حرکت می کند . می گذارد سرت را بگذاری روی شانه هاش و اشک ها و بینیت لباسش را تر کند . بی هیچ تکلف و وسواسی...
کسی که مثل ِ تو با دیدن ِ ملحفه های اتو شده که بوی لطیف ِ مواد ِ شوینده می دهند ، ذوق می کند . مثل تو با شوق و هیجان می خزد زیر ِ ملحفه های زبر و خشک و با بویشان یاد عشقبازی های شروع نکرده می افتد . کسی که گوشه های لبخندت را می بوسد و برای لبخندت می میرد . برای گوشه های لبخند ِ دختری که درد را خوب کشیده است .
خیلی وقت ها انتظارها نه سرد است و نه تاریک . گرم است و آبی و روشن . مثل ِ کناره های شنی ِ دریا...توی کشورهای آفتابی ِ شرق ِ دور..
*دانلود موسیقی وب .