وقتی مراسم اسکار ۲۰۱۰ را می دیدم ، هنوز شناخت درستی از فیلم‌هایی که نامزد جوایز متعدد شده‌بودند ، نداشتم و فقط روی اسامی حساسیت داشتم . از آنجایی که کاترین بیگلو همسر سابق جیمز کامرون بود ، دلم می‌خواست روی او را در درو کردن جوایز کم کند . این‌طور هم شد و فیلم THE HURT LOCKER کاترین از انیمیشن آواتار جیمز کامرون از لحاظ درو کردن جوایز و تعداد اسکارهای برنده شده پیش افتاد .
وقتی اسم کاترین را به عنوان برنده‌ی اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم بردند ، حسابی از این که دو تا مجسمه‌ی طلایی را در دستانش گرفته غرق ذوق و شادی شدم . حس خوبی داشتم که یک زن برنده چنین نمایش عظیمی شده‌است ، آن هم در جدال با همسر سابقش . فیلم تارانتینو را هم هنوز ندیده‌بودم که بخواهم افسوس جایزه‌نبردنش را بخورم .
ماه قبل HURT LOCKER را دیدم . واقعا از این که جایزه‌ی بهترین فیلم را به خود اختصاص داده ناراحت شدم . این فیلم به نظر من هیچ ارزش واقعی نداشت . تنها دلیلی که باعث شده این همه جایزه را از آنِ خود کند ، همان بعد سیاسی‌بودن آن است .
یک سری آمریکایی مصلحِ بشر در وسط عراق هیچ منفعتی !!! ندارند جز نجات جان مردمِ‌عراق ...مدام مثله می‌شوند و از بین می‌روند و با تمام این فداکاری‌ها که از جان خود و آسایش خانواده‌شان می گذرند و متخصصینشان را به دل جنگ عراق و فقط به خاطر کودکان و مردم بی‌دفاع عراق می‌فرستند ، این عراقی‌های بی‌شعور نمی‌فهمند آنها واقعا هیچ نیت دیگری جز برقراری امنیت در این کشور جنگ‌زده ندارند !!! و با آنها همکاری نمی‌کنند . می‌دانید که... عراق اصلا جزو مناطق نفت‌خیز و استراتژیک دنیا نیست و عملا اِشغالِ آن برای آمریکایی‌ها بی‌فایده است .
خوب من عاشق زندگی آمریکایی هستم ولی دلیل ندارد عاشق سیاستِ آمریکایی باشم . همان‌طور که از سیاست و سیستم توتالیتر و مستبدانه و در یک کلام فاشیستی حاکم بر کشور خودمان بیزارم .
تمام چیزی که باعث شده این فیلم برنده‌ی اسکار۲۰۱۰ شود ، همان سیاست کثیف و بی‌پدر و مادر است .
روزگاری دوستی می‌گفت کشورهایی که حکومت سیاسی دارند (مثل آمریکا و ایران) جای مناسبی برای زندگی نیستند و در عوض کشورهایی که سیستم حاکم بر آنها غیرسیاسی است(مثل سوئد ، دانمارک و...) بهترین انتخاب برای یک زندگی‌شهروندی ایده‌آل و متمدنانه هستند . فکر می‌کنم واقعا همین‌طور است با یک تفاوت و آن این که کشور آمریکا چون حکومت سکولار و مردمی غیرسیاسی دارد تومانی ده زار با ایران متفاوت است و اصلا از لحاظ زندگی و حقوق‌شهروندی با ایران قابل مقایسه نیست . پس باز هم گزینه‌ی بسیار مناسبی برای زندگی می‌باشد .
واقعیت این است که نفرت من از جنگ و خون‌ریزی و مخاصمه است و فیلم هایی از‌این دست که به تایید سیاست جنگ‌افروزانه می‌پردازند هیچ به مزاج من نمی‌سازد . اهمیتی هم ندارد که پای مقاصد صلح‌آمیز!!!هسته‌ای ایران در میان باشد یا مقاصد خیرخواهانه‌ی!!! آمریکایی‌ها در کشورهای بدبخت خاور‌میانه و جهان .
به این دلیل است که به زعم من فیلم Body of lies واقعا روند دلپذیرتری نسبت به فیلم کاترین یعنی همین THE HURT LOCKER داشته است .