داشتم یادداشت‌هایی را در مورد فیلم نمایش ترومن می‌خواندم که واقعا خنده‌ام گرفت . ما ملتی هستیم که در همه‌ی موارد از مردم دنیا عقب هستیم . نوشته بود بعد از نمایش این فیلم سندرومی در دنیا به نام همین سندروم ترومن به وجود آمده‌است که بیماران شیزوفرنی تصور می‌کنند مثل بازیگر این فیلم در نمایشی از قبل تعیین شده در حال بازی‌اند . یک لحظه من هم دچار این شک شدم ولی بعد به خودم نهیب زدم که :
نه . این امکان‌پذیر نیست . آن هم در مورد تو . چون تو در یک کشور مسلمان زندگی می‌کنی و نشان دادن تمام صحنه‌های شخصی زندگی‌ات کاری غیرممکن است و احتمالا پیگرد قانونی دارد . حتی اگر پدر و مادرت پای برگه‌ی رضایت را امضا کرده باشند و زیر بار چنین موافقت‌نامه‌ای رفته باشند ، تیغ تیز سانسور مجوز و پروانه‌ی ساخت و اجرای چنین نمایشی را نمی‌دهد ، چه رسد به پخش و اکران و باقی ماجراها .
ما حتی در دچار شدن به سندروم‌های عمومی جهانی هم باید واقع‌بینی خود را از حضور در چنین جامعه‌ای رعایت کنیم .