Inglourious Basterds

یکی دیگر از سکانس‌های سینمایی که خیلی دوستش دارم مربوط می‌شود به فیلم آخر تارانتینو   Inglourious Basterds  . قبلا در مورد سیستمی که در فیلم هایش پیاده می کند صحبت کرده‌بودم .

در این فیلم نیز تقریبا در اواسط فیلم یک نقطه‌ی ثقل ایجاد می‌کند .

فصل پنجم با نام  انتقام از غول چهره  با موسیقی و نمایی زیبا و منحصر به فرد از شوشانا دختر یهودی‌تبار فرانسوی آغاز می‌شود . بازی نور و رنگ‌ و انعکاس تصویر دختر روی شیشه و همین‌طور آینه‌ی اتاق بی‌نظیر است . صلیب شکسته‌ی نازی‌ها شکسته‌تر از همیشه در این صحنه منعکس شده . موسیقی استادانه بر روی تصویر نشسته و با هر ضرب‌اهنگ نمای بسته‌تری از دختر به ما می‌دهد . تا سرانجام‌ نمایی نزدیک از نیمه‌ی بدن دختر و همینطور انعکاس صورت متفکرانه‌ی او روی شیشه به ما می‌دهد . از چهره‌ی دختر به خوبی می‌توان تصمیم بزرگی را که گرفته است تشخیص داد .

در کنار همه‌ی این ها زیبایی و حزن منعکس شده در نگاه و تک‌تک اعضای چهره منحصر به فرد است . این را اضافه کنید به صدای فوق‌العاده‌ی خواننده که که این سکانس را حماسی‌تر نیز می کند .  سرانجام دختر چهره را از شیشه برمی‌گرداند و می‌رود تا برای کارزار آماده شود . طریقه‌ی آرایش کردن دختر شیوه‌ی آرایش سرخپوست‌هایی که برای مبارزه آماده می‌شوند را در ذهن متبادر می‌کند . هر چه باشد تارانتینو آمریکایی است . خط‌چشم . مداد ابرو . سایه‌‌های روی گونه‌ها . چشم‌های سبز و گیرای دختر که برق انتقام آن را زیباتر کرده است . رژ لب و سرانجام لبی که به جام شراب می‌زند و در چشم‌هایش رضایت از تزویری که می خواهد با آن آلمانی‌های خونخوار را فریب دهد به چشم‌می‌خورد . لاک ناخن‌ها قرمز است . لباس شب دختر قرمز است . کلا در تمام صحنه‌ها رنگ قرمز ، شکل خونی و حماسی‌تری در ذهن متبلور می‌کند .

ادامه‌ی تصاویر و در کنار موسیقی ، شرح حالیست از نقشی که قرار است دختر  امشب بازی‌کند . همه‌ی این صحنه ها در معیت موسیقی و صدای خواننده وصل می‌شود به خروج دختر از اتاق و قرار گرفتن بر فراز ورودی سینما . جایی که آلمانی‌ها در کنار انتظار برای شروع فیلم ، مشغول خوشگذارانی‌اند . دختر از پله‌ها با غرور پایین می‌آید و این صحنه‌های حماسی که از پیش چشممان گذشت تمام می‌شود .

دقیقه‌ی ۱۳۹ به بعد نیز یکی از زیباترین سکانس های فیلم را شاهد هستیم . بازی خون در فضا و ترکیب موسیقی غم انگیزی که برای این قسمت در نظر گرفته شده نیر استادانه است . خیلی جالب است که این صحنه دقیقا روی تایم ۱۴۰ دقیقه بازی شده است .

کلا  فیلم   Inglourious Basterds  ، فیلمی بود که خیلی دوست داشتم . بازی کریستف والتز نیز در نقش سرهنگ لاندا واقعا هنرمندانه بود . مخصوصا تقابلی که با براد پیت در سینما داشت و سعی می‌کرد لهجه‌های ناخالص ایتالیایی را شناسایی کند . نقش‌آفرینی زیبای والتز برای او یک اسکار در سال۲۰۱۰ به همراه داشت .هنوز نمی‌دانم خواننده‌ی آن سکانس کیست . همان‌طور که گفتم تارانتینو از خواننده‌هایی تقریبا گمنام برای کارهایش استفاده می‌کند . البته شاید این آقا مشهور باشد و من نشناخته باشمش . صدای بمی که دارد مرا به یاد خواننده‌های فرانسوی می‌اندازد .